Verslag Zomerwandeling 2024

Op zondag 9 juni heb ik, samen met Tinus Bax en Ad Segeren,
deelgenomen aan de Zomerwandeling van De Grenslopers.
We startten omstreeks kwart over 8 vanaf buurthuis ’t Sant in Weebosch voor een tocht van 21 km.

We liepen vanaf ’t Sant via de St. Gerardusweg richting de
St. Gerarduskerk (1907). Na de kerk gingen we linksaf richting het buurtschap de Spaanrijt. In het buurtschap gingen we linksaf over het zandpad richting het sportpark “’t Voortje”. We wandelden door de bossen van boswachterij De Kempen over brede zandwegen en smalle bospaadjes ten zuidwesten van de Bredasebaan richting de parkeerplaats ‘Cartierheide’ op de kruising van de Bredasebaan met de Postelseweg.
Op de parkeerplaats stond de KADI-wagen en dat was het startpunt voor twee deelwandelingen over de Cartierheide en de Spijkertse Heide.

Na de koffiestop wandelden we over het brede zandpad richting de Cartierheide. Voor de Cartierheide gingen we rechtsaf bij het fietspad. We liepen over bospaden door het bosgebied de Heestert naar het landgoed
‘De Panberg’. Een initiatief van Franca en Gust Versmissen. Het landgoed beslaat 18 hectare, waarin een waterpartij van vier hectare. Aan de waterplas is één groot landhuis gebouwd. Het landgoed is opgeplant met gemengd bos, gras, heide en struiken. Een van de schuren op hun erf hebben Franca en Gust omgebouwd tot een brasserie.

Op het grasveld naast de waterplas vond zondag-morgen een yoga workshop plaats met ongeveer 30 deelnemers.


Na de wandeling door het nieuwe natuurgebied de Panberg wandelden we richting de Cartierheide. Het gebied is 172 hectare groot en ligt ingeklemd tussen de weg Eersel-Postel en de snelweg A67/E34. De naam van het gebied is ontleend aan de Belgische diplomaat Emile-Ernest de Cartier de Marchienne. Zijn vader, jhr. Paul-Emile de Cartier de Marchienne, kocht in 1863 het nabij deze heide gelegen Duizels Hof en kwam later in handen van zijn zoon. Emile-Ernest de Cartier de Marchienne werd later de eigenaar van de heide en gebruikte deze onder andere als jachtterrein. In 1932 schenkt Emile-Ernst Baron de Cartier de Marchiennes (1871-1946) de heide aan Natuurmonumenten.

Houten vlonders en een knuppelbruggetje leiden ons door een drassig deel van het gebied. Het pad wordt omzoomd door gagelstruweel. Door het gebied stroomt het Dalemstroompje. Er liepen destijds meerdere handelsroutes door het heidegebied zoals van Brussel naar ‘s-Hertogenbosch. In de Cartierheide liggen drie wijers, waaronder het Groot Pannengoor (zie foto boven).  Dwars over de Cartierheide, tussen de weijers, ligt het bekende Berkenlaantje. Dit laantje ligt wat hoger in het landschap, op een soort dijkje. Men zegt dat die vroeger zo is aangelegd voor de jagers, die op eenden en andere watervogels in de wijers jaagden.

We staken het fietspad van de Bredasebaan over en wandelden door een gemengd bos naar het Laarven. Vroeger werd hier gezwommen en geschaatst. De naam Laarven komt van Laar, een open stuk in het bos en dus niet van boswachter Van der Laar, die daar op de kruising van de Postelseweg en Bredasebaan woonde met zijn vrouw. Tot begin jaren zeventig stond er het boswachtershuisje en een brandtoren. Toen het huisje leeg kwam te staan, is het afgebroken. Nu is het Laarven een prachtig rustpunt voor wandelaars en fietsers. Als we het bos uitwandelen komen we bij de rustpost bij de KADI-wagen.

Na de tweede rust begonnen we aan onze tweede lus, de tocht over de Spijkertse Heide. Een gemengd bos met vele smalle wandelpaadjes en een klein heidegebiedje. In sommige delen van de route was het nog erg nat, zodat zelfs een omleiding ingesteld werd. Toen we uit de Spijkertse Heide kwamen, liepen we via de bossen van de boswachterij de Kempen richting buurtschap de Kleine Witrijt. In deze oude boerengemeenschap hebben veel ondernemers de switch naar een recreatiebedrijf gemaakt. Over het ‘kerkepaadje’ en de Johan van der Heidendreef liepen we richting ons eindpunt buurthuis ’t Sant. Het was een prima zomerse wandeltocht door mooie natuurgebieden. Dank aan alle vrijwilligers!

Wij drieën hadden onderweg zoveel te bepraten, zodat we drie pijlen misten….. en dus bijna 23 kilometer gelopen hadden.

Léon Clemens