Verslag van een 25 km wandelaar
Zondagmorgen 17 december; het is nog donker als we (mijn zoon en ik) vanuit Tiel vertrekken naar Luyksgestel waar we rond 9 uur arriveren. Voor de imposante kerktoren staat een kerstboom, bestaand uit lichtjes aan een mast. Even naar links ligt Café De Drie Linden, de startplaats voor vandaag. Na aanmelden en koffie gaan we van start.
Het weer is grijs en er staat een straffe, koude wind. We lopen al snel het dorp uit en gaan
via zandwegen naar het buurtschap Boscheind, waar de kerststal het eerste is, dat we zien. Daar is veel werk aan besteed; er loopt zelfs levende have rond, schapen en kippen. We zien het kind al in de kribbe liggen, eigenlijk hoort dat niet, maar ach, daar zitten we niet mee.
We komen dan al snel bij het prachtig gelegen onderkomen van Scouting Sint Andries, waar de eerste rust is. Bijna vier kilometer afgelegd, een beetje vroeg, maar de lus die wacht is 9 kilometer, dus we nemen even een drankje. De kerstman loopt ook rond, maar ziet ons niet.
Wij gaan ook snel weer verder voor de lus door de Stevensbergen. We beginnen over zandwegen; bij een akker zien we in de verte een grenspaal staan. Hier en daar moeten we om flinke plassen heen en het terrein wordt zwaarder. Een mountainbikepad met vele korte klimmetjes en afdalinkjes: dat voel je in je kuiten en bovenbenen.
We passeren een boerderij waar de was van kerstman en kerstvrouw buiten hangt. 
Daar maken we natuurlijk een foto van.
Dan wordt het zwaarder: een flinke zandheuvel gevolgd door nog een aantal stevige hoogteverschillen. Na 9 kilometer nog één hindernis: een trap naar de stamhut van de scoutinggroep, met ongelijke afstanden tussen de treden. En dan weer naar beneden, naar het rustlokaal, voor de tweede keer vandaag.
Na een korte pauze beginnen we aan de tweede lus, naar het 
Zwarte ven. De zon is gaan schijnen en dat voelt prettig aan. Weer veel zandwegen, maar nu redelijk vlak. We passeren het ven, dat er mooi bij ligt.
Dan weer zandwegen en lopen het grensgebied in. We komen zelfs nog even in België, maar niet langs een grenspaal. We komen op een fietspad, en zien wat verder de grenspaal staan, maar we gaan het Nederlandse bos in. Na ruim 8.5 km komen we weer bij de Scoutinglocatie en genieten van de warme snert en kerststol.
We voelen de kilometers wel, terwijl we toch wel wat gewend zijn. Het laatste stukje van 3,5 km is vlak. We passeren het openluchttheater De Hunnebergen en dan volgt een lang pad richting Luyksgestel. We zien de deur van de toren open staan. In een nis boven de deur staat een beeld van een engel en in de toren is een kerststal, nu zonder kind.
We melden ons af in het café, waar het heel rustig is. De meeste wandelaars zijn al gefinisht. De meesten liepen een kortere afstand. Er bleken 340 wandelaars te zijn geweest.
Een mooie wandeling ligt achter ons, prima uitgezet, beschreven en gepijld. Dank aan de organisatie.
Gerrit Overdijk
Tiel
Voor meer foto’s, gemaakt door Jan Zoethout en Wim Baselmans, volg je deze link.