Op zondag 17 december heb ik, samen met Tinus Bax, deelgenomen aan de kerstwandeling georganiseerd
door de Grenslopers. Het was prima wandelweer, ongeveer 10° Celsius en rond 11 uur brak een mooie najaarszon door. De wandeling bestond, met de aanloop vanaf de startlokatie HCR ‘De Drie Linden’, uit twee lussen: de Zwartvenlus en de Stevensbergenlus, samen ongeveer 25 km.
De rustlocatie was in de blokhut ‘De Teerling” van de scouting Sint Andries aan Wim Nentpad 1 aan het einde van het Boscheind.
Omstreeks half 9 vertrokken we bij De Drie Linden en verlieten via de Kerkstraat het dorp. We staken de Dorpstraat over en wandelden over de Vlieterdijk. Na de bebouwde kom gingen we rechtsaf het Bosscheweijerpad in en staken de Lommelsedijk over om richting Venakkerbos te gaan.
Via de Bosserdijk kwamen we uit bij de mooie kerststal van de buurtvereniging Boscheind in de karreschob aan het Boscheind. De beelden in de stal zijn gemaakt door
Ine van Poppel en zij stellen bewoners uit de buurt voor. De karreschob stond vroeger bij de boerderij van de familie Poppeliers aan de Dorpstraat. We hielden bij de splitsing links aan en wandelden over het Wim Nentpad naar de koffiestop in de blokhut van de scouting.
Na de koffie begonnen we aan onze eerste lus van 9 km: de Stevensbergen lus. We wandelden rechts de poort uit bij de blokhut, richting Bosscheweijer en gingen meteen rechts af het Quo Vadis wandelpad in. We wandelden door de gemeentebossen, een boscomplex van 358 ha., richting de Zwarte Horst. We volgden langs de boerderijen een stukje de verharde weg en gingen net voor de kruising met de (zandweg) Postelseheideweg weer rechts de bossen in. 
Op een waslijn bij de boerderij Zwarte Horst 3 hing de was van de kerstman te drogen. Hij zal hier wel overnacht hebben…..
We liepen richting de Stevensbergen, een klein natuurgebied van 24 ha., een voormalig heideveld met zandduinen. Het gebied is in eigendom bij de Vereniging Natuurmonumenten. De Stevensbergen staat bekend als een rijk reptielengebied. Hier vind je onder andere de gladde slang en de levendbarende hagedis. Op het terrein komt ook de nachtzwaluw voor.
Door de bossen wandelden we hierna voor een tweede koffiestop weer naar de blokhut ‘De Teerling’, waar de
vrijwilligers weer klaar stonden met koffie en vlaai. Achter de tafel bij de verkoop van de drankmuntjes had vandaag het gelegenheidsduro Mientje Kwinten en Frans Willems plaatsgenomen. Twee toppers!
Bij binnenkomst werden we verwelkomd door de kerstman.
We hadden ons de koffie en vlaai goed laten smaken!
Omstreeks 11 uur vertrokken we, met een heerlijk najaarszonnetje in onze rug, voor onze tweede lus van
8,5 km: de Zwartven lus. We liepen richting het gebiedje Gelukten naar het Venakkerbos. In het Venakkerbos ligt het Zwartven.
Als het vroeger ’s winters vroor schaatsten de Luyksgestelnaren op het ven. Aan de oever stond Jan van den
Dungen dan met een ‘koek & zopie’ klaar. Waar is de tijd gebleven! We wandelden verder door het Venakkerbos richting Lommel. We wandelden een stukje over Belgisch grondgebied (échte grenslopers!) en kwamen uit bij de Blekerheide. Hierna vervolgden we de route via het Venakkerbos en de Kattepoel. In 1953 bouwde de Holland-Amerika Lijn bij haar 80-jarig bestaan, op een 40 ha. metend vakantiepark, 21 ‘Rietveld-achtige’ houten vakantiebungalows voor haar niet-varende personeelsleden. Het park werd in 2003 gesloten. Jammer genoeg zijn alle huisjes afgebroken.
Wij wandelden via de Gelukten weer terug naar de blokhut voor een laatste korte stop.
Via het Piet Hendrikxpad passeerden we het openluchttheater ‘De Hunnebergen’. We staken de Postelseheideweg over en gingen bij de eerste zandweg rechtsaf. Voor het pompstation van Brabant Water gingen we linksaf over het zandpad om daarna rechts te gaan. We volgden het Zoeferlooppad en bogen met het pad naar rechts richting de begraafplaats ‘De Kapelakker’ en de Kruiskapel. We gingen linksaf de Kapellerweg richting het centrum op.
Op de hoek Kapellerweg/Molenstraat staan we even stil bij de Crijten-Kapel uit 1772. De kapel werd gebouwd door het echtpaar Crijten- Hezemans. Zij hadden zich ooit laten ontvallen, als in hun huwelijk een kind zou worden geboren, zij als dank daarvoor een kapelletje zouden bouwen. Uit hun huwelijk werd geen kind geboren, maar zij adopteerden in april 1771 een meisje, een vondeling. Zij hielden woord en spoedig hierna werd de veldkapel opgericht, die nu reeds 250 jaar bestaat.
Tinus en ik meldden ons omstreeks 14 uur af bij de finish-locatie De Drie Linden. Een wandeling zoals vandaag laat ons weer eens beseffen in welk een mooie omgeving wij wonen!
Léon