door Corrie Kelders
Maandag 11 april 2022, van Den Bosch naar Heeswijk
Jos brengt me naar Den Bosch. Het is druk op de weg, een beetje file. Ik ben om 8.15 uur bij de St. Jan. Even rondkijken, waar is de kapel voor de eerste stempel? Even een plechtig moment: de eerste stempel in een blanco boekje.
Om 8.25 uur loop ik de St. Jan uit en na 100 meter ga ik al anders. Opletten, in de drukke stad, ik heb de GPX, de stickers en toch ga ik anders! Snel gecorrigeerd. Ik spot het bordje van Groene Woud, Bossche Broek. Een mooi gebied met de skyline van Den Bosch op de achtergrond. Deze skyline blijft me lang volgen.
Ik ga met de Dommelbrug onder de snelweg A2 door. Ook Sterrenbosch is heel verrassend, met waterpoelen, bruggetjes. De natuur begint heel voorzichtig wakker te worden uit de winterslaap en krijgt een groene glans. Ik houd wel van deze bijzondere kleur groen.
Bij het kapelletje van Den Dungen vind ik de stempel heel origineel verstopt. Deze techniek ken ik wel van geocachen. Verder genieten van de vele vergezichten over de boerenakkers. Pas ingezaaid, nog veel zand met soms een groene glans. Nabij openluchttheater La Damoiselle pauzeer ik even, de trui kan in de tas. Het wordt lekker warm, aangenaam om te lopen. Het pad maakt hier even een ommetje, voor uitzicht op de kerk van Den Dungen, twee vennetjes waar de zon in weerkaatst, waar grote grazers lopen, waar herinneringen van linie 1629 zichtbaar zijn. Een koffiestop bij bar Majocabar. Eigenlijk is deze gesloten, maar de deur staat open, dus naar binnen: toch koffie en de stempel staat in mijn boekje.
Vervolgens over de Zuid-Willemsvaart en het Maximakanaal en zo kom ik in het Aa-dal. Ook een verrassend gebied met veel water. De Grote Wetering dient zich aan en zo ook het Maria boom kapelletje. Ik moet wel even goed kijken voor dit kapelletje, hoog en droog. De stempel wordt gezet. Gelukkig een bankje erbij om de inwendige mens te verzorgen.
Door het waterwingebied vervolg ik de weg naar Nuland. In de kapel staat weer een stempel te wachten en
eet ik een boterhammetje. Dwars door Nuland, waar ik een Pelgrimstraat spot, hoe toepasselijk is dat. Onder de rijksweg door en algauw volgt dan het Kerkdekskepad. Dit smal pad doet me denken aan een pad op de Cartierheide, met het Pannegoor, waar veel meeuwen broeden.
Weer de Grote Wetering over om via het Dierenbos verder te gaan. Alweer zo’n prachtig stukje natuur, wat is Nederland toch veelzijdig.
De Lange Dreef doet zijn naam wel eer aan, ik rust even bij de Theetuin. Deze is gesloten, maar even op een stoel zitten voelt heerlijk. Ik was trouwens vorig jaar hier ook al, toen met “Ons Kloosterpad”.
De Heikantsehoeve is ook zo’n lange weg waar geen einde aan lijkt te komen. Ook hier veel pas ingezaaide akkers. Even doorbijten. Ik word beloond met Boskapel Maria waar weer een stempel voor me is. Even later doemt Kasteel Heeswijk op. Hier had ik graag even willen snuffelen in het winkeltje, maar helaas gesloten op maandag (voorlopig ook op dinsdag.)
In Heeswijk (17.00 uur) wacht mijn eerste overnachting. Na 38 km. lopen, kijk ik ernaar uit. Eten, douchen en slapen.
Dinsdag 12 april 2022, van Heeswijk naar Lieshout
Na een heerlijke nachtrust en verwen ontbijtje, ben ik om 8.15 uur reisvaardig en zeer nieuwsgierig wat deze tweede wandeldag me gaat brengen. Nou, daar kom ik snel achter: een dichte kerk, de deur van kerk Dinther is nog op slot. Enkele dames weten me te vertellen dat deze pas om 9.00 uur opengaat. Helaas, daar wacht ik toch niet op. Nee, ik zit vol energie en wil verder. Ik verlaat Dinther via de Boterweg om zo de Kilsdonkse Molen te bewonderen. Hier ben ik ook geweest met “Ons Kloosterpad”. De weg, de Knotert volgend door het buitengebied met vergezichten ga ik onder de A50 door, richting Veghel. De bekende gebouwen van Veghel komen in beeld.
Gehucht Dorshout met de vele boerderijen en akkers die pas ingezaaid zijn, alles zwart met een bescheiden groene glans. Dat heeft ook wel iets. De afwisseling
van de seizoenen in de natuur spreekt me erg aan. In Dorshout hebben de huisnummers hetzelfde plaatje, ter herinnering aan het 50 jaar bestaan van de buurtvereniging. Hoe origineel. Ik loop Veghel binnen via de Hertog Janstraat en even later stempel ik in de kapel mijn boekje. Ik zoek een terrasje voor koffie, heerlijk. Het is ook al 11.00 uur. Veghel uitlopen gaat over de Zuid-Willemsvaart en deze blijf ik wat volgen.
Via wat binnendoor wegen, kom ik in Zijtaart uit, waar ook weer een stempel te bekomen is. Na zo’n 16 km. over de verharde weg is het zandpad een welkome afwisseling. Heerlijk deze zachte ondergrond, tussen de weilanden door. Het gehucht Zondveld dient zich aan. Wat dan volgt is een lange saaie weg. Zondveldstraat, Jekschotstraat, Veghelseweg. Er komt geen einde aan, lijkt wel. Zo’n 6 km. alles van hetzelfde: landbouwgebied, dubbelzijdig fietspad, rij bomen (die voor schaduw zorgen, dat dan weer wel) en langs razende auto’s is niet echt mijn ding. Maar het leven van een pelgrim gaat niet altijd over rozen, dus gewoon door lopen, echt verstand op nul. Ook de Beukendreef is nog zo’n weg. Maar dan, na 23 km. ik kan mijn geluk niet op. Eindelijk bos, mijn favoriete terrein. Dubbel genieten: ik matig mijn tempo, las een extra pauze in, zo blijf ik wat langer in het bos.
Na zo’n 3 km is het weer voorbij en komt Lieshout in beeld. De stempel wacht in de kapel. Het is nu 15.00 uur. Het is nog te vroeg om naar mijn logeerplek te gaan, dus ik ga geocaches bezoeken. Ik drink natuurlijk een biertje bij het Brouwers café, nog even wat te eten kopen. En zo moet ik me dan toch nog haasten om voor 18.00 uur, de afgesproken tijd, bij het logeeradres te zijn. Moe en toch zeer voldaan, na 34 km. kan ik deze Caminodag afsluiten met een warme douche en slapen.
Woensdag 13 april 2022, van Lieshout naar Eindhoven
Heerlijk om gewekt te worden door de fluitende vogels. Een groot voordeel als je in het buitengebied kunt overnachten. Ik blijf nog even liggen in mijn bedje en genieten van dit prachtig geluid. Net als de vogels krijg ik ook zin in deze nieuwe dag en sta op. Een stevig ontbijt staat voor me klaar en om 8.00 uur stop ik de sleutel in de brievenbus. Yes, ik mag weer.
Het logeeradres is in het buitengebied, dat betekent wel zo’n 1,5 km extra lopen. Dwars door Lieshout om weer op de route te komen. Langs het Wilhelminakanaal, op weg naar Breugel. Een lange wandeling, zo langs het kanaal. Ik besluit om van de geplande paden af te wijken en kies voor een ommetje door Ruweeuwsels. Daar krijg ik zeker geen spijt van.
De boswachter wijst me op 4 reeën. Dat zie je toch (bijna) nooit. Ze staan zo rustig te eten, ik durf me niet te bewegen. Zo heb ik wat extra kilometers gelopen, maar wel een onverwachte, unieke natuurbeleving mogen ervaren.Terug naar het kanaal en bij Stad van Gerwen steek ik over. Het pad wordt zand, lekker zacht voor de voetjes. Bij een gebrek aan een bankje ga ik in het gras zitten, Genieten van de rust, vogelgeluiden, de boot die voorbijvaart, gewoon genieten van dit moment.
Bij de kapel/kerk in Breugel wacht me een verrassing. Nee, geen stempel te zien, zelfs de ketting is verdwenen. Ik laat een plaats open in mijn boekje en kom nog wel eens terug, denk ik. De verharde weg wordt afgewisseld met zandpad en zo ga ik via het buitengebied richting Nuenen. Zo is Vroonhoven ook een goed verstopt gebiedje tussen Son en Breugel. Ik zie een sticker van La Sonnerie-wandeling. Dit blijkt een wandeling van 6 km. te zijn, langs de mooiste plekjes van Son en Breugel. In Son loop ik langs een groenstrook vol met narcissen wat een fleurig aanblik geeft. Met de brug het Wilhelminakanaal weer over (gelukkig hoef ik niet te zwemmen) en dan is het tijd voor een koffiestop. Ik word aangesproken door een mevrouw die me gisteren in Lieshout heeft gezien. Ze wil graag weten wat ik aan het doen ben.
Ik vervolg de route richting Nederwetten. Via gehucht Bokt kom ik in de Dommelvallei. Wat is dit een mooi gebied. Echt helemaal naar mijn zin. De paden zijn goed begaanbaar. Ik heb dat hier weleens anders meegemaakt. Toen was het een grote modderpoel. De katjes springen open, ja, echt voorjaar. De bomen kleuren voorzichtig groen.
Nederwetten met de oude toren komt in zicht en ik besluit in het centrum op een bankje te lunchen. Even de voeten rust geven. De school is net uit, dus ik krijg veel nieuwsgierige blikken, niemand die iets vraagt. Soms klinkt het: smakelijk eten. Vervolgens passeer ik de Hooidonkse Beek, op weg naar Nuenen. Ik kom langs het Nuenens Broek, waar Gerard van Maasakkers een liedje over schreef. Via de Kookersdreef, een zandpad (hier is een ooievaarspaal, zonder deze vogel) kom ik dan in Nuenen waar Vincent van Gogh nog steeds duidelijk aanwezig is. In de kerk wacht me de stempel, aan een dikke ketting.
De weg vervolgt via gehucht Boord. Zo te zien is het bijna asperges tijd. Even later steek ik de Dommel over en ben dan in Eindhoven. Deze Dommel zal me, voorlopig steeds blijven volgen.
Ik kom langs het Eckartcollege en moet oppassen dat ik niet omver gefietst word. Het is druk met schoolverlaters. Ook hier lachen de narcissen me tegemoet. Via het Eckartdal ontmoet ik de Dommel weer. Deze rivier zorgt voor een groene oase in de stad. Zo volg ik de weg, langs de Fontys en de TU/e. Even verlaat ik de Dommel om een stempel te gaan halen bij het Mariënklooster. Hier moet ik toch zoeken, hoe kan dat nou? Ik ben deze gewoon voorbij gelopen. Dus ook deze staat netjes in het boekje. Even verderop wacht de Catharina kerk, ook hier moet ik even zoeken. Deze blijkt dus binnen te zijn. Nog net voor sluitingstijd, kan ik naar binnen voor de stempel en via de nooduitgang naar buiten, zo dat was echt op het nippertje.
Door de drukke stad, waar niemand op of om kijkt, waar ik goed moet kijken naar allerlei stickers om de juiste te vinden. Wat zijn er veel stickers overal op en aangeplakt. Bij het Van Abbe museum mag ik weer langs de Dommel lopen, in de groene rustige oase. Het is ondertussen wat gaan regenen, maar ik heb er geen last van. Zo duikt de Genneper Watermolen op, met Vincent van Gogh als schilder erbij. Gelukkig mag ik de Dommel steeds blijven volgen. Wat een lang pad, zo dwars door de stad. Ik voel me moe worden, het logeeradres komt gelukkig in zicht. Hiervoor moet ik de Dommel, als trouwe metgezel wel loslaten, nabij Karel de Grote laan wacht mijn tijdelijke bed. Na 39 km een welkom geschenk.
Donderdag 14 april 2022, van Eindhoven naar Vessem
Na een koninklijk ontbijt, (ja, echt met gouden bestek) kan ik er weer tegen. Klaar voor deze, voorlopig dan
toch, laatste wandeldag. Om 8.10 uur gaat de rugzak weer op. Ik zoek de weg terug door wijk Hanenvoet en stuit al snel op de eerste sticker, nabij Klotputten. Het is nog mistig, aan het begin van deze dag. Maar het zonnetje doet duidelijk zijn best om de mist te verdrijven. Dat moet goed komen. De Dommel is weer gevonden.
Onder verkeersknooppunt De Hogt door lopen heeft altijd iets spannends. De vogels zijn bezig om het verkeerslawaai te overstemmen, het lukt ze vrij aardig, alleen onder het viaduct zelf overheersen de auto’s.
Ik loop door het Dommeldal tot aan de Onze Lieve Vrouwedijk. Hier verlaat de route de Dommel om er later weer bij te komen. Dit is ook het gebied waar de Run in de Dommel stroomt. Er volgt een waterrijk gebied, met een vlonderpad, knuppelbrug. Het is zeer rustig in dit gebied, ik kom niemand tegen. De trui mag in de tas. De zon heeft gewonnen van de mist.
De natuurgebieden volgen elkaar op: Krassen en Veldhovensche Broek, door een klaphekje om zo echt dicht langs de Dommel te kunnen lopen. Wat een natuurbeleving. Na een koffiestop gaat het via de camping naar de Keersopper Beemden. Hier is dan toch echt het definitieve afscheid van trouwe vriend de Dommel. Via zandpad De Tapakkers kom ik bij de Keersopperdreef, met links van me, de veel besproken West Parallel. Deze verbindingsweg met België is dan toch gereedgekomen, na vele jaren van overleg. Vervolgens passeer ik de Vlasrootvennen, op weg naar Heers, voor de eerste stempel van deze dag. En tevens een rustplek. Verder naar Koningshof. Ik besluit om hier naar de kapel te lopen. Deze kapel is in 2017 gerestaureerd door de Technische Dienst van het hotel. Ik woon in deze omgeving, maar nog nooit de moeite genomen om deze kapel te bezoeken. Nu levert me dat een stempel op. Ik steek een kaarsje aan voor eenieder die dat nodig heeft.
De drukte van Veldhoven doemt op, zeker rond de A67. Langs riviertje de Gender keert de rust weder. De stempel van de kapel mag in het boekje en via de winkelstraat, langs Sondervick college met een verrassende fontein verlaat ik Veldhoven. In het gehucht Zittard spot ik mooie kunstwerken van glas. Door een bosrijke omgeving kom ik zo in Zand-Oerle. Een stempel en een lunchpauze wachten hier op me. Jos vraagt dan hoever ik nog te gaan heb. Ik vermoed nog zo’n 10 km. Hij wil me tegemoet komen lopen en zet de auto bij kapel van Vessem. Gezellig.
Op weg naar Knegsel ga ik door natuurgebied de Molenvelden. Ik laat de eigenlijke route even los en kies bewust voor een boswandeling i.p.v. de verharde weg eromheen. (Toch een voordeel als je de weg weet). Zo kom ik al snel bij de kapel van Knegsel, zet de stempel en weer verder. Via de Eerselseweg, d’Ekkersrijte en Broekenseind, allemaal landbouwgebied en autoluwe wegen ga ik over een zandpad naar Hoeve Biestheuvel waar Jos op me wacht. Samen vervolgen we de weg naar Vessem. Ik laat bij de pelgrimshoeve een stempel in het boekje zetten. Mijn naam staat al in het grote pelgrimboek, toen ik hier was geweest met “Ons Kloosterpad”. Nog even doorbijten voor de laatste kilometer om de stempel van de kapel van Vessem in het boekje te kunnen zetten. Vandaag 31 km gelopen. In totaal deze 4 dagen 142 km gelopen.
We sluiten af met een drankje op het terras van een Brouwerij.
Voor mij is dit CaminoBrabant avontuur even voorbij. SUPER geweldig, geweldig SUPER.
Ik ga in het najaar verder met het gedeelte via Breda. Wordt vervolgd dus.
Corrie.